வேலை இருக்கிறது என்று
பொழுதெல்லாம் சொல்லி
எனை புறக்கணிக்கிறான்
என் நலனில் அக்கறை
குறைவாகவே வைக்கிறான்
ஆனாலும் அவன் மீதுள்ள அன்பு
நொடிக்கொருமுறை அவன்முகம் தேடி அலைகிறது.
இந்த கண்களுக்கு கொஞ்சமும்
நாணமில்லை.
மதியாதார் தலைவாசல் மிதியாதே என்று மூளை சொல்லும்
அறிவுரையை கேளாது
அவன் வரும் வழிபார்த்து
தவமாய் தவம் கிடக்கிறது.
உப்பில்லாத கண்களோ
ரோசமே வருவதில்லை!
தவிக்கவிட்டு போனாலும்
வந்தவுடன் கண்டவுடன்
அவன் சிரிக்கும் ஒற்றை
புன்னகையில்
அவன் தந்த அத்தனை
துன்பமும் மறந்து அவனை நோக்கி ஓடுகிறது
வெட்கமற்ற கண்கள்!
