செல்வத்துள் செல்வம்

செல்வத்துள் எல்லாம்

சிறந்த செல்வம் நீ 

வாரி அணைக்கையில்

கள்ளூரும் இன்பம் நீ 

பொக்கை வாய் காட்டி

புன்சிரிப்பு சிரிக்கையில்

சிலையும் உன்னோடு

சேர்ந்து சிரிக்குமே 

இரவு தூக்கம் 

திருடிய இனிய கள்வனே 

ஓய்வு நேரம் குறைத்து

உன் பின்னே ஓட வைத்து

விளையாட்டு காட்டி

வேலை வாங்கிய 

முதலாளி சிறுவன் நீ 

ஒரு வருடத்தில்

ஓராயிரம் இன்பம்

எண்ணவோ

சொல்லவோ

என்னால் ஆகாது

ஆனாலும் 

அத்தனையும் சுகம்

பொறுப்பற்ற பறவையாய்

பறந்து திரிந்த

தாயை தந்தையை

பொறுப்புள்ள பெற்றோராக

மாற்றிய ஆசிரியன் நீ! 

வாடாத மலரே

வாசமிகு மல்லிகையே

வாழ்வாங்கு வாழ்க நீ 

கருவில் சுமந்தவள்

கனவில் சுமந்தவர்

இருவரும் கர்வப்பட 

உற்றாரும் உறவினரும்

உன்னால் பெருமையுற 

கற்றோரும் சான்றோரும்

உனக்கு புகழ்மாலை சூட்ட 

பல்லாண்டு பல்லாண்டு

பலகோடி நூறாண்டு

வாழ்க வாழ்கவே!

புளியோதரை

அறிமுகமில்லாத நகரத்தில்

அருகிலுள்ள கோவிலில்

அம்மனை தரிசித்து

புளியோதரையோடு 

படியில் அமர்கையில்

அம்மாவின் நினைவுகள்

அலைகளாய் வரும்

புளியோதரை வாங்காமல்

உங்கம்மா வரமாட்டாள் பாரேன்

என கிண்டலடிக்கும்

அப்பாவோடு சேர்ந்து சிரித்த

ஞாபகங்கள்

பிரசாதம் கிடைக்கலைனா 

ஆசீர்வாதம் கிடைக்காதமாதிரி என

பிடிவாதமாக வாங்கிவந்து

வேண்டாம்னு சொல்லாதே

ஒரு வாயாச்சும் சாப்பிடு

என திணித்த நாட்களின் 

நினைவுகள் வர

பனித்த கண்களோடு

திண்ணும்போது

புளியோதரை லேசாய் 

உப்புக் கரித்தது.

சாரி

சாரி சொன்னேன்

பதிலில்லை

புரிந்துகொண்டேன்

கோபம் என! 

சுகந்தம்

அழைப்பும்

பார்வையும்

மின்சாரம்!

எனக்காக

வந்ததுபோல்

உள்ளுணர்வு

உண்மையா என

உன்னிடம் 

நெருங்கும்போது

கேட்கிறேன்.

ஆம் என்று 

சொல்லிவிடு

அதற்காக ஆசைப்படுகிறேன்

தயாராகி வந்தேன்

உன்னில் கலந்துவிட

தயக்கம் வந்து

தலைதூக்க

தள்ளி அமர்ந்து

திரும்பிவந்தேன்

எண்ணங்களை 

திருடி ஆராயவேண்டும்

என்ன நினைத்தாய் என

ஏற்பாயா

தவிர்ப்பாயா

எப்போது வருவாய்

எதிர்பார்ப்போடு

காத்திருக்கிறேன் 

சுயமதிப்பீடு

தான் நல்லவன் என எப்படி தன்னைத்தானே புகழ்ந்து கொள்கிறார்கள்?

தான் எழுதிய தேர்வுத்தாளை தானே

மதிப்பிடுவது எப்படி சரியான மதிப்பீடாகும்?

நீ நல்லவன் என்றோ கெட்டவன் என்றோ உன்னை கவனித்த அடுத்த மனிதர்கள் தானே சொல்லவேண்டும், நீயே எப்படி சொல்லிக்கொள்கிறாய்?

சுயமதிப்பீடு எப்படி சரியாகும்? 

துணை

துணை எது ?

வெற்றி விலகினாலும்,

உறவு உதறினாலும்,

துன்பம் துரத்தினாலும்,

வறுமை வாட்டினாலும்,

உற்ற நிழலாய் வருவது, துணிவே !

துணிவே "துணை"  ஆனால்,

துயர் ஏது ?

துவழும்போதெல்லாம்

ஊக்கம்கொடுப்பாள்,

தடுமாறும்போது,

ஊன்றுகோலாவாள்,

இடரும்போது,

தாங்கிப்பிடிப்பாள்,

துணை அவள் துணிவே !

வாழ்க்கை அலையில்,

வெற்றிக்கரை அழைத்துசெல்வாயா ?

வெற்றித்திருமகள் துணையே !

ராகுல்காந்தி

கருப்புக்குடையாய்
வெறுப்பு வெப்பத்தை
உள்வாங்கினீரோ
உன்குடைக்குள்
மக்கள் ஆசுவாசப்பட!

எல்லைச்சாமியோ
கருப்பண்ணசாமியோ
இரண்டும் நீதானய்யா
ஏழைகளுக்கு

மதமும் வெறுப்பும்
எங்களை தின்றுவிடாமல்
இருக்க எல்லையில் நின்று
பாதுகாக்கும்
கருப்பண்ணசாமி நீதான்

சமூக இருட்டை
உள்வாங்கி
ஆடையாய் அணிந்தீரோ!

ஆயினும் அது உம்மை
பாதிக்கவிடாமல்
வெள்ளை உள்ளத்தால்
பளிச்சிடும் புன்னகையால்
தற்காத்துக்கொண்டீரோ

வாழ்க நீ
வளர்க தேசம்

இனிய காலை வணக்கம்
உங்களுக்கும்!
என் நண்பர்களுக்கும்!

ஊடல்

பேரன்பு மழைக்கு ஏங்கும் மலரவள்

பெருவெற்றி பெருவெள்ளத்திற்கு தகிக்கும் தடாகம் நான்

சூழியல் இடர்க்கீடே கரையும் காலம்,

சில குரல் ஒலிகளும்

ஊடூடே கேளிக்கை  சித்திரஓவிங்களாய்

சில நேரம் மட்டும் அன்பு பரிவர்த்தனைகள் நடந்தேற

ஊடல்கள் சபையேறும் நேரம் இது

துயிலடையா கனவுகள் கரைசேர்க்கும் வரை

காதலிக்க நேரமில்லை

அறிவதுமில்லை,

தெரிவதுமில்லை,

புரிவதுமில்லை !

சில பயண துயரங்கள் !

முகப்பு முல்லைகளின்,

வாசங்கள் தெரிவதில்லை,

முற்றத்து கீத ஒலிகேட்பதில்லை,

சாளரத்து தென்றல் உணர்வதில்லை !

விடிவதும், பொழுது சாய்வதும்,

விழிப்பதும், துயில்வதுமாக,

வாழ்க்கை பயணங்கள் !

கண்மூடினால் இலக்குகள்,

கண்விழித்தால் கடமைகள்,

இடையே பயணங்கள்,

இதில் எனக்கும்,

எனக்கானவருக்கும் ,

நேரம் கிடைக்குமா ?

உறவை போல்,

நானும் ஏங்கி நிற்கிறேன்❤️❤️ !

குறள் 100

இனிய உளவாக இன்னாத கூறல்

கனிஇருப்பக் காய்கவர்ந் தற்று.  

பேச்சு : 

இனிய சொல்

தாழ்ந்த குரல்

இதயம் வெல்லும்!

பேச்சு எப்படி இருக்கவேண்டும் என்று தெரியாமலே புரிந்துகொள்ளாமலே முழு வாழ்க்கையை கழித்துவிடுகிறோம். நான் பேசினால் ஒரு பயல் கேட்பதில்லை என்பவர்கள் தங்கள் வார்த்தைகளை உற்று நோக்குங்கள். என் பேச்சிற்கு மரியாதை இல்லை என்பவர்கள் உங்களின் வார்த்தைகளை கவனியுங்கள்.  சுடாத வார்த்தைகளா அவை?