வெட்கம்
கருஞ்சிவப்பு ஆப்பிள்
கையில் எடுத்தேன்
உன் கன்னம் ஞாபகம்
வந்ததால்
நறுக்க மனமின்றி
கத்தி நழுவியது
ஆப்பிளுக்கு வயது
உன்னைவிட அதிகம்
வரிகளும் புள்ளிகளும்
அதிகமாய் இருந்தது
மாசற்ற உன் கன்னம்
ஆப்பிளை ஜெயித்தது
மஞ்சள் கண்டதும்
உன் கண்கள் ஞாபகம்
நிறத்தை தானமாக்கி
மஞ்சள் ஆனது
கர்ணணுக்கு தம்பி
கண்ணாடி தள்ளும்
நடுவிரல் அழகு
மீசையின் மையம்
கீழ்உதடு மையம்
கட்டைவிரல் நகர்ந்து
அடிக்கடி அழுத்தியது
பதட்டமா வெட்கமா
மேல்வரிசை பற்கள்
பாதி மட்டும் தெரிய
விரல்நகம் கடித்து
சிரிக்கின்ற அழகு
ஆணிண் வெட்கம்
அவ்வளவு அழகு
விசிறிக்கும் காற்றுக்கும்
பணியாத கேசம்
உன் விரலுக்கு பணியும்
மாயமென்ன சொல்
,
No comments:
Post a Comment